Tulppad en omgeving - Rina Smit

Voor de vierde keer bij buurtbewoners minstens tien handtekeningen ophalen voor bloembakken aan de lantaarnpalen, valt haar dit keer zwaar. De longziekte COPD zorgt ervoor dat de 77-jarige Rina Smit steeds minder lucht heeft. Zo weinig dat zelfs een loopje naar de schuur haar vaak al te veel is. ‘Dan zet ik de achterdeur maar open en krijg ik toch frisse lucht.’ Ze woont 27 jaar aan het Tulppad (Bloemenbuurt, Almere Buiten) en was de initiatiefnemer van allerlei activiteiten, variërend van heel grote tot kleine, van groene tot heel sociale.

Het begon met een bericht in de krant over een Rommelroute. ‘Stonden we op de hoek van de Pinksterbloemweg voor de deur met een paar tafels vol spulletjes. Bracht de één warme worst, de ander koffie, weer een ander thee met wat lekkers. Daarna organiseerde ik een barbecue. Zocht ik op de computer naar de voordeligste tent. Tafel, stoeltjes en verwarming erbij, want er waren ook mensen van in de 90. Springkussen voor de kinderen. Wijkbudget aangevraagd, plus geld bij de corporatie en het Oranjefonds. Buren hoefden alleen frisdrank mee te nemen. Wij hebben het nog nooit zo leuk met elkaar gehad.’

Water geven

Zo heeft Rina er jaren terug voor gezorgd dat de regenpijpen in de straat werden gecamoufleerd door plakspul met groene takken. En was ze vanaf het begin degene die regelde dat in de lantaarnpalen ‘hanging baskets’ kwamen. ‘Bewoners moeten zelf de planten water geven. Dat mag van de gemeente niet meer met een ladder, dat is te gevaarlijk. Ik kan nog niet eens de planten in mijn eigen tuin water geven. Mijn slang ligt buiten, die mogen de buren gebruiken voor de bakken. Wat kost dat nou? Misschien €10 per jaar, een habbekrats.’

Rina heeft zelf geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen. Toch was zij degene die zo’n twee jaar met de gemeente bezig is geweest om de kinderspeelplaats op orde te krijgen. ‘Ik vecht voor kinderen, dat zij iets leuks kunnen doen. De speeltoestellen die er stonden, waren weggehaald. Het veldje werd een modderboel als het regende en een kleitroep als de zon langer scheen. Honden deden er hun behoefte. Het was gewoon heel smerig. Er zijn heel wat telefoontjes naar de gemeente gegaan. Telkens zeiden ze dat het eerdaags in orde gemaakt zou worden. Ik zei dat ze het jaartal maar eens moesten noemen. Dat hielp.’

Straat versieren

Als er een EK of WK was, kocht Rina een zootje vlaggetjes om de straat te versieren, ook al interesseert voetbal haar niets. Op 1 december hing ze de boom in haar tuin tot boven aan toe vol met kerstlampjes. ‘De rest volgde dan snel. Hing de hele straat vol vlaggetjes of kerstverlichting. Nu ik dat niet meer kan, laten de buren het jammer genoeg ook afweten. Ik ging altijd langs de deuren om geld op te halen als er een sterfgeval was voor een rouwkrans of bloemen voor een huwelijksjubileum. Ik heb altijd met veel plezier voor iedereen gezorgd. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar.’

Sacha de Ruiter: ‘Mevrouw Smit is altijd in de weer om de buurt bij elkaar betrokken te houden. Mevrouw heeft een zeer slechte gezondheid, maar ondanks die slechte gezondheid denkt ze altijd aan anderen.’

Growing Green Spelddrager sinds 20-06-2015.

Interview op 28-02-2017.