‘Je moet je als migrant aanpassen, maar niet je eigen cultuur vergeten’

Latijns-Amerikaanse vrouwen uit Almere. Dat is de titel van het prachtige fotoboek van Lyla Carrillo Quan, met daarin 25 portretten van Almeerse vrouwen van Latijns-Amerikaanse en Spaanse afkomst. Via crowdfunding, een bijdrage vanuit Floriade Parade, Cultuurfonds Almere en met de hulp van Babette Rondón en vele anderen is het Lyla gelukt om haar droom te realiseren. Het boek is een ode aan haar overleden zus. Daaraan werken hielp Lyla bij het rouwproces. ‘De vrouwen hebben allemaal één ding gemeen. Ze zijn net als ik migrant. Ze kennen de worstelingen waar je als nieuwkomer mee te maken krijgt. Je moet je aanpassen, maar het is ook belangrijk dat je je eigen cultuur niet vergeet’.

Lyla komt uit Guatemala en woont sinds 2005 in Almere. In 2016 begon ze als zzp’er een fotostudio en zocht ze in 2017 een onderwerp om een portfolio op te bouwen. ‘Ik las toen dat Almere 40 jaar bestond en wel 160 nationaliteiten telde. Dat wist ik helemaal niet. Ik realiseerde me toen pas hoe divers de stad is! Toen ontstond het idee voor het project Vrouwen van Almere. Dit boek is daar het eerste deel van. Als migrant moet je je aanpassen aan een nieuwe omgeving, andere cultuurcodes en normen en waarden. Maar ook de taal is een handicap. Je bent afhankelijk van iedereen, voelt je letterlijk een analfabeet en onzeker. Het is echt een
proces waar je doorheen moet. Iedere migrant heeft daar stress van. Het is niet zo makkelijk als het lijkt.’

‘Het zijn soms die kleine dingen waar je als migrant echt aan moet wennen’

MAÑANA, MAÑANA

Lyla geeft een paar voorbeelden. ‘De Nederlandse taal is bijvoorbeeld veel harder dan de Spaanse of Franse taal. Bonjour madame klinkt dan toch net wat gastvrijer dan goedemorgen’ en ze benadrukt de harde g. Wij zijn ook meer van de mañana, mañana. Nederlanders zijn meer gehaast. Alles moet met de agenda. Maar ook als het gaat om een kus of knuffel zijn Nederlanders toch afstandelijker. Het zijn soms die kleine dingen, zegt Lyla, waar je als migrant echt aan moet wennen. ‘Dat is niet goed of slecht, maar vooral een verschil. Het grappige is dat als ik nu in Guatemala kom, ik daar weer een buitenlander ben. Omdat ik me nu ook Nederlands gedraag!’

INSPIRATIEBOEK

Lyla hoopt dat de portretten een inspiratie- en motivatiebron zijn voor andere nieuwkomers. ‘Zo’n boek met ervaringen had mij zeker geholpen. Daarnaast is het bedoeld voor iedereen die een relatie heeft met migranten, zoals schoonfamilie, buren, organisaties, scholen of bedrijven met buitenlandse werknemers. Zodat zij de belemmeringen en obstakels waar migranten mee te maken krijgen beter begrijpen. Een glimlach of vriendelijk praatje kan een groot verschil maken.’ Het allermooiste vindt Lyla de reacties van de geportretteerde vrouwen. ‘Ze vertelden mij dat ze voor het eerst weer even stilstonden bij wie ze zijn. Dat ze niet de enige zijn die het moeilijk hebben gehad en anders zijn. Ze voelden zich weer trots op hun land en een echte ambassadeur. Dat geeft me de energie om door te gaan en maakt mij ook heel trots.’